1.
Intercalar(se), interponer(se).
v. tartekatu.
Ona, bada, araugaiok, atzalbide labur bat edo beste tartetzen dizkatedalarik.
Ldi IL 97.
Odei beltz bat gure ta lurraren artean tartetu zitzaigula.
PMuj Noni 33.
Otorduetan, esan zuen, tartetzen dituzten zimardikak dirudi orrek.
Zait Plat 47.
Zuzenetara tartetu itzazu arbolak elkar-ebakitzen duten bidexkakin.
Ibiñ
Virgil
88.
Lerroen indar-kemena tartetzen da eta aldizka eskuratzen hariak zabalduaz.
MEIG IX 124.
(en colab. con NEtx)
Interponerse (una persona).
Arras zanpatuko zuan tartetu ez balitz beste itsastar jendea.
Anab Poli 27.
2.
Intervenir (en una conversación).
Juantxo tartetu zan: --Ik nai dukana esango duk, baño ez ago zuzen.
Anab Usauri 16.
--Baldin zeuk aitor badezazu, bai --esan zuen Kleitoponek tartetuz.
Zait Plat 131.
Sokrate eztabaidan tartetzen zaneko, ordea, bizarra eskuz biurrikatuz ari zan sofista.
Ib. 151.
--Eta egun batean --bearnetarra tartetu zan-- gutxigatik ez zuan bere emaztea il.
Anab Aprika 79.
3.
Unirse, introducirse (en un grupo).
Bazkun bateko bazkideak [...] borrokaldi ikusgarriak egiten zituzten. Bruck-ek zirikatuta gurea ere tartetu zaie.
Anab Usauri 90.