ausardiatu .
(Aux. intrans.).
.Atreverse a; envalentonarse.
v. ausartu.
Apaiz-Nagusiak berak ere etzuen onean eraman bear, morroi txar bat Batzarre-lekuan eta ainbesteren aurrean ala ausardiatzea.
Lard 446.
Etzan artara ausarditu.
Aran SIgn 32.
Nola bada predikatzera ausarditzen zera?
Ib. 59.
Gauza bat bakarra iritxi zuan Malentxok: bere lengusu Martiñek, edanez ausarditurik, neskatxari belarrira esatea: [...].
Ag G 231.
Lotsagalduko mutillen bat neskatillen bateri onetariko berbarik (nai ta garbiyenak izan) eitera ausardituko balitz.
Akordagoitia EEs
1914, 86.
Nahiz mojekin izan zuten kausitzez ausarditurik, nahiz [...] goseak akulatuta, denek batera izan zuten oldozmen berdiña madariak eta sagarrak ikusi zituztenean.
Osk Kurl 147.
(Aux. trans.).
Animar.
Egun atan ezegoan Peru gizonen biotzak ausardituteko tentun, gogo edo indarrean.
Ag AL 31.