1.
(kh- L ap. A
; Dv (kh-)),
kahartu (BN-lab ap. A
).
"Sécher à la chaleur jusqu'à complète siccité et jusqu'au recoquillement"
H.
"Secar. Idor kabartua, completamente seco"
A.
"Desvirtuarse una cosa por demasiado cocida, o bien seca o demasiado vieja. Xingar kahartua, zigarro kahartua
"
Ib.
Ene gainean belztu da larrua, eta khaldak ene hezurrak khabartu ditu.
Dv Iob 30, 30.
Zazpi behi mehe eta khabartuak ere.
Dv Gen 41, 27 (Urt, Bibl itsusi).
Eri idor kabartua asten da oazalak biltzen beatz luze kakotuen atzaparraz.
Ayerb EEs
1912, 19.
2.
"Dénuder"
Lh.