(V-arr, B, R ap. A
).
"Onomat. del crujido o estallido de un objeto"
A.
Cf. 1 karraska; karrusk.
[Erremu saindua] karrask karrask erre zadien han.
Barb Sup 142.
KARRASK EGIN.
Crujir.
Une atan bertan karrask-egin eban bakaldungaiaren irudijak, barruban ezer zatittu bailitzan.
Altuna 25.
KARRASK-HEROTS.
Ruido atronador.
Eta gainaldetik karrask-erots ozen batekin, oldarrean doaz odei arreak.
Mde Pr 118.