1.
(V-gip ap. Elexp Berg
; kh- H).
"Onomatopée indéclinable, exprimant le bruit que l'on fait quand on racle quelque chose, ou qui y ressemble. Il ne s'emploie que redoublé. Zer hazi zare kharra-kharra? qui faites vous là raclant raclant toujours. Har bat kharra-kharra zur iaten dagoena
"
H.
"
Karrakarra jan, comer triturando y sacando ruido. Arek sopakua be karra-karra jaten dau
"
Elexp Berg.
[Sugea limari] zitzaiola lothu karra-karra ausikika.
Gy 135.
Gizona aztaparraz, kharra-kharra, lanean.
SoEg Herr
14-6-1956, 1.
Eta ene jorraiarekin karra karra ari nizala, gogoan ditut ene hil gaixoak.
Ardoy Kat 32 (ap. DRA).
Nere biotza karra-karra antxe / dagola dirudit galtzen.
NEtx LBB 251.
2.
karra-karra-karra. (Onomat. del croar, del graznar). v. karran-karran.
Muskarrak kantatu ta eskiñosoak karra karra karra egiten badu, euri aundiak bereala.
A EY I 161.
[Pozuko igela] karra-karra-karra egun guztian eten barik zarataka.
Bilbao IpuiB 245.