(
SP, sin trad.).
Desconsolar(se).
Ez gaitezela, speranza guzia galdu baliz bezala, deskonsola.
Lç
Adv
** 7r.
Zu nundi zabilz, amoradua, / bakotx deskonsoladurik.
Lazarraga B21, 1198r.
Aditzen eztuenak zer eskatzen duen Latinik ez jakin faltas, eztidila deskonsola.
Ber Trat 44r.
Ni hunela deskonsolatua largatzeaz zuk zer loria izaiten duzu?
Harb 377.
Eta geldituko dira alde guztiz dolutuak, etsituak, deskonsolatuak eta desesperatuak.
Ax 607 (V 390).
Zeruko iaunak, hari gomendaturik, / enuel'utziko net deskonsolaturik.
O Po 23.
Orduan gelditu ginen / Deskonsolaturik.
(1930).
LuzKant
88.
(Part. en función de adj.).
Nola gizon deskonsolatuak behar duen bere burua Jainkoaren eskuetara ofrendatu.
SP Imit III 50 (tít.; Ch aflijitu, Mst eskerniatü, Pi atsekabetu, Leon auhenetan dagonak).
Deskonsolatien konsolatzia.
Tt Arima 91.