1.
adiragarri .
(Sust.).
Signo; indicio.
Jainkoak oien negarrak eta egiazko damuaren beste adieragarriak ikusirik, kupitu zitzaiozkan.
Lard 134.
Begietan zeukan, alabañan, bizia barkatu zion adieragarria.
Ib. 174.
Ondamenaren adiragarriak.
Ib. 537.
Ez Anano-ren otsak, ez aireko suzko gizon eta beste adiragarriak izan ziran, Juduak beren ondamen-bidetik ateratzeko adiña.
Ib. 538s.
Gauzari dagokiyon bezelako izena bear ere da, gañera, gauzen berri errazago jakin dezagun edota gauzaren adieragarri egokiyagoa izan dediñ.
BPrad EEs
1913, 212.
Gure izkeran gauzen adieragarriyak diradelako izen guziyak.
Ib. 213.
Símbolo, figura.
Lur ugari hura da [...] Zerua ta ango egoera atsegiña ederki adirazten digun adiragarri, aintzura ta imajina.
Ub 30s.
Zure ekin-naia edergarrietan, begien goigarrietan, adieragarri mee antzera azalduko da.
"Como suave insinuación"
.
LMuj BideG 58.
2.
adiragarri (Lar) .
(Adj.).
"Notable"
Lar.
Liburu bat aiñ adiragarria eta irakurts atsegiñezkoa.
Otg EE
1882c, 415n.
On Antonio Peña eta Goñi, musiko erizmatari adiragarriak.
(Donostia, 1882).
JFlor
.
3.
adiragarri.
Perceptible.
Bat batetan aditzen du Luzek bere atzean otsamar bat geroago ta adiragarrigoa, adieragiten dirudiena norbait urbiltzen dala eskuakin adarrai alderagiñaz.
"Un rumor cada vez más perceptible"
.
Otag EE
1882c, 511.