1.
(Ht VocGr 374, Lar, Añ) .
(Part. en función de adj.).
Desconocido.
"Inconnu"
Ht VocGr. v. ezezagun.
.
Atsegin har dezadan ene mesprezatu eta munduan hunetan ez ezagutu izanaz.
SP Imit III 15, 2 (Mst ez ezagütü izatia, Echve 221 ez ezagutua, Ip ez ezagütarik [sic]).
Egia bezaiñ gorderik ta ez ezagütürik mündian ezta gaizarik.
Egiat 196.
Ez ezagutuak bezala, ezagutuak garelarik.
TB 2 Cor 6, 9 (Lç ezezagun
).
Populuek iduri atzoko haurriden; / kokotsean bizarra doidoia sorthua; / bere aiten izena ez ezagutua.
Hb Esk 9.
Maitha zazu ez-ezagutua izatea.
Dv Imit I 1, 3 (ap. DRA
).
Au izango da martirio bat artian ez ezagutua munduan.
Bv AsL 220.
Jende ez-ezagutuak edo gertuzko ezagunak jakingose direla gure gaitzez eta miñez.
Mde Pr 99.
Vaino Linnak Tuntematon Sotilas (Gudari ezezagutuak) idatzi dau.
Alzola Atalak 96.
2.
(Vb.).
"Desconocer"
Lar.
"
Ez ezagutu, desconocer a uno"
VP
27v (el sdo. no es seguro).
"Tomar o considerar a uno como desconocido, siendo conocido"
JMB At.
"Hacer como que no se conoce. Urreratu nitzanian, ezezagutu eiñ ninduan. [...] Ainbeste bidar lagundutako emakumiak gaur ezezagututziak miñ emon desta. [...] Gura neban ezezagutzia eta jaramunik eiñ barik aldendu, baña eziñ dot izan
"
Etxba Eib.
v. EZ-EZAGUTU EGIN s.v. ezagutu.