1.
(SP, Arch UFH) .
(Con aux. trans.).
Completar, suplir.
"
Askitzea, accomplir, mettre suffisamment, supléer"
SP.
"
Askituko dut eskaz dena, je supléerai à ce qui manque"
Arch UFH.
Ni naiz deitu zaitudana, nik manatu dut horrela egin dadin, nik askituko dut eskas zarena, zato eta har nazazu.
"Ego suplebo quod tibi deest"
.
SP Imit IV 12, 2 (Mst süplitü, Echve osatu, Ip eman, Ol agollatu, Pi emon, Leon bethe).
2.
(Lecl, Dv (que cita a Abb)→A, H) .
(Con aux. intrans.).
Bastar.
"Suffire"
Dv, H.
"Bastar"
A.
Eskua ezarri nuen katakonbetako horma gotorren gainean eta askitu zitzaidan.
Mde Pr 115.
3.
(Con aux. intrans.).
Arreglárselas, ser suficiente (para).
Doi-doia askitzen nintzan ene jatekoaren egiteko, bertzaren garbitzeko eta goizetan buruaren ikuzteko.
Etchebarne 70.