XAFLA-XAFLA.
"(L, BN, S; onomat.), clapotant" Lh.
(Onomat. de pasos).
Xafla xafla bere makilaren gainean finkatuz, elhurraren gainean lerratuz, gau ilhunean suntsitu zen Maria.
Barb Piar I 97.
Iduritzen zaut ikhusten dutala oraino juaiten phedeikateiaren alderat, burua txut, xafla-xafla, urhats arhin batean.
GH 1952, 14.
(ap. DRA)
(Onomat. del tremolar, ondear de telas).
Bizpahiru etxeek beren leiho guzietarik agur egiten daukute lañoki, aireak idortzearekin xafla-xafla igitzen dituen xuriketez.
JE Ber 52.
Erresuma guzietako banderak airean xafla-xafla?
Gazte 1962 (2) (ap. DRA
).
(Onomat. de manotazos).
Irria ezpainetan, begiak argi-argi, xafla-xafla ari zen bakharrik pilotan, lagunaren aiduru.
GH 1933, 321.
Eskuak gogortu-zurrunduak ukanki-eta, ez zuen haurrak indar handirik emaiten ahal eta bere lanari ari zen xafla xafla... ahal zuen bezala.
(Interpr?).
GH 1971, 305.