1.
(
V-ger-ple-arr-oroz ap. A; Dgs-Lar 12),
garrasta.
"Arbol bravío, de mediana edad"
A.
Garrazta baxen andija zen bere gorputza.
BAizk Ipuin 6 (ap. DRA).
Baso barruan dago bere etxea, iru areitz-garrasten azpian.
EEs 1924, 207.
Garrazta baten ondoan, inoiz inausi bagako zugatz andi baten ondoan.
A EY II 324.
Aretx garrasta edo tantai-mando itzelez basoak beterik.
Akes
Ipiñ
8.
Tantai edo garrastak bakarrik geratuten zireala gatx ori barik.
Ib. 25 (34 garrazta).
"Mayo, el árbol que ponen los mozos: (c.) maiatz aretxa; (V) garrastea
"
Añ.
2.
"(V-ple), punta de arbusto, que a falta de hoja, se da de alimento al ganado"
A.
3.
"(V-oroz ?), la viga central del tejado"
A.