1.
(V-arr-oroz-och ap. A; Añ, Zav Verbo 6 (V)),
itxano (V-gip ap. Etxba Eib
) .
(Con verbos como egin, etc.).
De tú, tuteando.
"(Tratar) tú por tú en trato ínfimo, (c.) i ta no, to ta no, ika ta noka
"
Añ.
"Tutear, (c.) i ta no, ika ta noka egon
"
Ib.
"[...] se llaman de ik o euk por su pronombre, y, en nuestro idioma, de i-ta-no en Vizcaya"
Zav Verbo 6.
"Tuteo, tratamiento familiar"
A.
"
Itxano ein, tratar de tú. [...] Itxano eiten eban daneri, naiz gazte ta naiz zar
"
Etxba Eib.
v. infra HITANOZ, 1 hika, hitato.
Itano berba egitea.
Ezale 1897, 167a.
2.
(Sust.).
Tuteo.
Gipuzkoako (ez Gipuzkoa osoko, ez hurrik eman ere) hitano bitxia (natxegok, etc.), noski, zeharo baztertzekoa litzake.
MIH 113.
Har dezagun bestela Leizarragaren pluraleko adizkien jokabidea, hitanoan: ditut zitiat bihurturik aurkituko dugu.
MEIG VI 128.
HITANOKO
(Adnom.).
Hitanokoan, anbiguitatez josia dago [gipuzkeraren aditza]
.
MIH
387.
HITANOZ
(Hablar, etc.) de tú, tuteando.
Bakaldunari, zelan egitten yako berba, ittanoz ala zuka?
Otx 128 (v. tbn. 131 y 132).
Ez ote digu oraintsu gramatikari ezagun batek erakutsi izan bedi, izan bitez hitanoz nola esan behar diren?
MIH 73.
HITANOZKO
(Adnom.).
Zutano ta itanozko era biak noz egokiro erabilli daitekezan.
Eguzk LEItz
27.
Ez nuke inolaz ere hitanozkoa galtzerik nahi; are gutiago, halaz guztiz, hitanozko ez dena.
MIH 390.