(L, B, BN, S ap. A
; Dv, H; -oa Gèze, Foix),
erregeko (Lander ap. DRA
.).
Soberanía, dignidad real; reinado.
"Règne"
Gèze.
"Royauté"
H.
"Détrôner, tronotik egoixtia, erregegoatik...
"
Foix (Lhande cita erróneamente a éste y da un supuesto verbo erregegotxi).
"Realeza"
Lander (ap.
DRA). v. erregetza.
[Saulek] etzioen nihori salhatu, ez eta bere aitari ere zer erran zion profetak bere erregekoaz.
Lg I 266.
Ez da miretsteko dohatsu eta ontasunez gaindi egina bizi izan balin-bazen bere erregeko denboran.
Ib. 358.
Haren erregegua izanen da ürhentzerik gabe.
CatS 101.
Hitzeman zion erregegoa haren ondokoetan egonen zela.
Jnn SBi 9.
Dabiten tronoa eta haren erregegoak eztikezü ürhentzerik.
Ip Hil 71.
Berrogoi urthe iraun zuen Saulen erregegoak.
Zerb IxtS 52.
Gazte [...] hura bere erregegoaren euslerik sendoena zitekeala usten zuen.
Zait Plat 18.