naibako.
Disgusto, aflicción, pesar.
Cf. NAHIGABEKO (s.v. nahigabe). v. nahigabe.
Zelango naibakoak ta damuak, zelango alen uryoleak artuko ez eutsan Ama bigunari biotza?
Añ
EL2
225.
Zeuek ikusi izan dozuezan gaixoak, atsakabaak, naibakoak, laburkeriak, nekeak, eta osterantzeko ikusi bear guztiak.
Zav Serm I 42.
Alabatxoa gaixo eukala / etxetik urten bearra, / ori izan zan bere barruko / naibako samin bakarra.
BEnb NereA 145.
NAHIGABEKOZ
(Estar, etc.) afligido, disgustado, apesadumbrado.
Zeure urtien pixu astunak, / neri ematen dit pena, / dakidalakoz zeure biotza / naibakoz jarri dutena.
BEnb NereA 82.