xoriño (L, BN, S ap. Lh
),
txorino
Dim. de 1 txori. v. txoritto, txoritxo.
Xoriñuak kaloian / tristerik dü khantatzen.
ChantP 62.
Xoriñoak lumaturik ohantzearen uztera doazi.
JE Bur 105.
Xoriñoa norat hua bi egalez airean.
Etcham 49.
Txoriñoak txoraturik gelditzen ditun ontza ikusiki.
Or Mi 31.
Nora ere diyoan, ara noakio atzetik nire txoriñoari.
Ib. 115.
Kabiondoan sugetzarrak bigurritu dun txoriñoa bezelaxe dabil: zorabiatua, naasitua.
TAg Uzt 60.
Gerizpera joanak ditugu txoriñoak ere eguzkiaren zulatu erreari eutsi eziñik.
Ib. 94.
Ene txoriño maitea, / orren ixilik zer dezu?
EA OlBe 83.
Ixtant baten buruan, xoriño bat bezala, pollikiño... pausatu zen.
Lf Murtuts 28.
Txoriño kalakariak.
Etxde JJ 10.
Xoriño bat bada / bihotzetik bihotzera / kantari.
JEtchep 119.
Kabia belar eta piñu-orriz eratua dago. Erdian zulo borobiltxo bat, eta txoriñoak sabelean.
LMuj BideG 196.
Azken deia, ikarati, / laborriz lotu zitzaien / hostoeri, [...] txorino hiltzearraren / bihotz gaixo iduri.
Azurm HitzB 59.
v. tbn.
Xoriño: Balad 154. Ox 71.