(
G-azp, AN-gip, B ap. Gte Erd 15
),
benenotu,
berenotu.
Envenenar(se).
Batak deskuiduan esan eban berba bat, [...], enbusterubak geituta, berenotuta bestiari belarrijetara eruan deutsalako?
fB Ic II 212.
Esakera gaizto batek benenotu lezakeala anima.
Ag Serm 296.
Zartuagatik gu gaude beti / benenatzeko bildurrak.
Uzt Sas 134.
(Part. en función de adj.).Envenenado, lleno de veneno; venenoso.
Onéki egotzi zué sudurretáik animále benenátua, gaitzik egingábe.
LE JMSB 196.
Egin zuen sanduak gurutzearén señálea janari benenatuaren gañean.
Ib. 199s.
Ojala pekatu inpame ta desondragarri onen zabaltasuna, erreztasuna ta gatx berenotuba zeuben bijotzetan sustraiz sartu albanei.
fB Ic II 188.
Emeti datoz arako pekatu azi ugarijak, ta sustrai berenotubak.
fB Ic III 275.