1.
(Adj.).
Sonoro.
Berropeko txilinta-otsa mintxoa ixiltzen da.
Or Mi 105.
Zure musika mintxo / barrenagoko orri.
"Más sonora y profunda"
.
Or BM 44.
Mutillen bati, lênik ez bazun / bear aiña zorabio, / marru mintxo ark belarrietan / furrunda gaizto dagio.
"Ruido ensordecedor"
.
Or Eus 397.
Auteman betza irakurleak 4, 5, 8garren ahapaldiak, bereiziki mintxoak.
"Especialmente musicales"
.
Or ( in
Gazt MusIx 50
).
2.
(Sust.).
Sonoridad.
Negar-iturri diran begiak apurtxu bat argitu, eta illeta-kanpai diran mingaiñak euren soiñu ta mintxoa ots alai gozo biurturik.
Erkiag Arran 114.
Alare ikus bedi, zoruntasun-belardi urbiltzen zaio mintxoan [iatorrizkoari], bi n, l bat eta r baititu onek ere.
Or ( in
Gazt MusIx 50
).
MINTXO-EDER.
Eufónico.
Grekoek ere bi izki lagungabeen artean, n mintxo-eder esaten ziotena ipiñi oi zuten.
"
Eufónica"
.
Or ( in
Gazt MusIx 16
).
MINTXO-MINTXO.
Datozela zazpi olerkari, ta mintxo-mintxo aipa dezate epaitegi au ta zugatz-azaletan.
'Avec des mots qui s'accordent'
.
Or Mi 34.