1.
(Lcc, Urt IV 242),
konbonitu (-du Lcc).
"Componer obra, konbonidu obrea
"
Lcc.
"Componedor, konponietan debena
"
Ib.
v. konpondu
(4).
Obra barri bat ei daukazu / nigaiti konponidurik.
Lazarraga A23, 1195r.
Nork inbentatu edo konponitu zeban eta irakatsi zigun Paternosterreko orazioa?
OA 56.
2.
Componer, ordenar.
Garbitu ta konponidu dagiala gelau.
Mic 14r.
(Part. en función de adj.). Compuesto, arreglado.
Damatxo gazte konponitue, / ori kolore gorrie!
(Canc. pop. in
BBarand 69
).
3.
Componer, formar; componerse, estar formado.
--Zer da Elexea Katholikea izatea? --Mundu guztiko kristinau guztiakaz konponidurik egotea.
Zubia 152s.
Misterioakaz konponietan dalako errosarioa.
Urqz 31.
Elexa au konponietan dabenak eztankelako fede bat eta errelijiñoe bat baño.
Oe 73.