1.
(L; Dv, H),
hedatzale (BN),
hedazale (Sal, S, R; Dv),
hedazaile
Ref.:
A (hedatzaile, edazale);
Lrq (hedazale)
.
(El) que extiende; (el) que difunde.
Mundu guziko apostolua, bere loriaren hedatzaile miragarri bat.
Jaur 403.
Sakramenduen hedatzaile bereziak dire.
Hb Egia 100.
Errelijione berri horren hedazailetarik khartsuena.
Prop 1876-77, 5.
Gezurrak eta gezur hedatzalek egungo egunean duten baino kreit gutiago luketela.
HU Aurp 113.
Euskararen hedatzaile dire, kanta berri eta koblakak.
Lander RIEV
1908, 622.
Gizon horiek zitazkela deus guti balio zuen erlijione baten hedatzaile.
Ardoy SFran 236.
2.
Prolijo.
Estiloari gatxizkiola, berriz, ez da edatzallea, zabaltzallea, luzatzallea. Laburra, trinkoa, baizik.
Lek SClar 121.