(Lcc).
Fin, final.
"Cessación, akabaitea
"
Lcc.
Nolako izan baita nahiaren gogo presta, halako biz akabatzea-ere ukhanaren arauez.
Lç 2 Cor 8, 11.
Haste eta akhabatzean othoiztxo bat antze hobeagatik erran behar da.
EZ Man II 163.
Bizitze finik eta akabatzerik izanen eztuen bat.
Mat 16.
Halatan deabruak ere akhabatze hartan, eskuei eragiten deraue.
Ax 176 (V 118).
Heken diferentzia guztien fina eta akhabatzea, iuramentua da.
Ib. 253 (V 169).
Hiraren eta koleraren fina eta akhabatzea da, urrikimenduaren hastea.
"Finis irae initium est poenitentiae"
.
Ib. 300 (V 199).
Bizitzearen bazterrean, akhabatzean, heriotzean, ageriko da, [...] nolakoa den bekhatua eta bekhatuaren karga.
Ib. 518 (V 333).
Ezta behar, ez on ere, zaudezin belhaunikaturik, ezpada hastean eta akabatzean, non pitzten baitira afekzioneak.
SP Phil 509 (He 516 akhabanzan).
Liburu akhabatzean hunen egileak irakurtzailleari ematen dioen konseillua.
Gç 208.
Orai bada egiteaz ere akhaba zazue [...], izan dezazuen halaber akhabatzea ere zuen ahalen arauera.
He 2 Cor 8, 1.
Mündiaren akabatzian.
CatLan 59.
Kintze akhabatzetan, bolatzen xiztuak.
Hb Esk 215.
Orazionen hastian eta akabatzian.
CatS 18.
Kintzeek ez dute han akhabatzerik plekari lehertueri hatsak eskas egiten diotenean beizik.
Zby RIEV
1908, 85.