(-du Lcc),
azetatu,
akzeptatu (Urt I 74),
akzetatu ( VocBN
).
Aceptar.
"Aceptar lo prometido, azeptadu prometid[ua]
"
Lcc.
Iaunak bere zerbitzariéz igorten zerauzten adbertimenduak rezebitu, akzeptatu eta laudatu ukhan badituteztere.
Lç
Adv
** 2r.
Eta senditzen dugu haien indarra hek akzeptatzen ditugunean.
Lç
Ins
G, 4v.
Ameak leike azeptadu / erreguxeau.
Lazarraga A26, 1198v.
Obedenziagaz azeptadurik, / lealtadeagaz ondo jagonik.
EgiaK 86.
Azeptatu edo gogo onez errezibitu behar du heriotzea, Jainkoak igorri nahiko dioenekotz.
CatLav 314.
(V 156)
Penitenzia azeptatzen duanak.
Iraz 65.
Penitenzia akzeptatzean <accep->.
Ib. 65.
Ez xoillki Jainkoaren eskutik bihotzez topa edo akzepta detzakegu; baiñan oraiño horietaz bozkariatzeko suietak egiteko gai gare.
He Gudu 151.
Ezpadü azeptatzen / zure proposizionia.
Xarlem 77.
Azepta ezazü korua / Xarlemaiña, zure düzü.
Ib. 1461.
Eta gustoz Jaungoikoak azeptatzen edo errezibitzen zituelako.
Gco II 68.
On har eta azeta dezagun heriotzea harri obeditzeko.
Jaur 138.
Ala dohatsua izanen baita gure heriotzea, baldin holako sendimenduekin onhesten eta azetatzen badugu!
Ib. 366.
Apoarmatuak proposizioa / Aurkitu zuen net azetatzekoa.
Gy 256.
Gogo hunez, Katixa, / akzeptatzen zutut / mement bat goxorik, / zureki igan behar dut.
PierKat 45.