1.
+
teinkatu.
Estirar(se); tensar(se).
Lotu zioten esgarri bat ezkerreko besora, eta tenkatu zuten bertatik al zuten indarrarekin, eskua bere zulora iritxi zan arteraño.
"Tiraron de él"
.
EE 1884a, 303.
Zapi teinkatu aundi batera / zuzenduz txorrotx bere agaia.
EA OlBe 17.
Erpiñari buruz ukaldi-adoitzat arranbela tenkaturik.
Zait Sof 91.
Ustaia tenkatuko ta artez ipiñiko du.
Or Ps 7, 13 (BiblE teinkatu; Ol tenk dauka
).
Orra zergatik [...] lepoa teinkatuta, gurdi negartiak narrazten ditute.
"Contenta ceruice"
.
Ibiñ
Virgil
105.
Alperrik tenkatuko dizkiezu [zaldiei] euskarriak.
Ib. 80.
Meaka barrenak zotin luze batekin tenkatzen zaizkio.
Ib. 104.
En DFrec hay 3 ejs. de tenkatu.
2.
Detenerse.
Soldadu bakar batzuk etxe onen atze aurreko ateetan tenkatu ziran.
Or SCruz 26.
3.
Oprimir.
Hantik ere berze bizkaiak ere tenkatürik, beren odoletik die laister bihotzaren zokhorriala igorraiten.
Egiat 249 (errata por tink-?).