1.
(G, AN, L, BN, S, R ap. A
; Dv).
Pedazo de piel; pedazo de cuero.
Lohi eta larruki deus luketen guzietarik ongi berhezten [hezurrak]
.
Prop 1900, 148.
Gurutze gañean jarri zuten larruki batean ezarririk: Nazareteko Jesus Juduen Erregea.
Inza Azalp 70.
Bazuten horgo [liburu-larruztatzeko ofizioko] langile lagunek beren tresneria berezia eta paper azkar, larruki, larru-faltsu eta denetan behar zena.
Larre ArtzainE 159.
2.
Pergamino.
Larrukian sits arrautzen batzuk estalgetzen ote dituan azterkatzen.
Zink Crit 82.
Larruki batekin arakatzen dut, eskua hukitzera / ausartzen ez dena --larrua antzo oritu ta kiskaldurik.
"Pergament"
.
Mde Pr 307 (trad. de "Aus hohen Bergen", de F. Nietzche).