1.
(AN, L, BN ap. A
; Urt I 260),
nasgarri,
na(a)sigarri,
naskarri,
natsgarri.
Confuso, que confunde, confuso, turbador; que enreda, revuelve (sentidos prop. y fig.).
Tr. Las formas mejor documentadas son nahasgarri y nasgarri . Hay además natsgarri en Mendiburu (junto a nasgarri), naskarri en Arrue y na(a)sigarri en T. Agirre.
Amudio bortitza, nahasgarria eta khexatua baita.
SP Phil 269 (He 272 nahastari).
Ezpere baldin kastitaterik badute, hura ezin ezagut diteke hanbat nahasgarriren eta fitzkeriaren artean.
Ib. 333 (He 335 nahasterien).
Danz-kontu nasgarri-galduetan.
Mb IArg I 94.
Buru gaiztoko gizon ta erriaren nasgarri arro.
Ib. 238.
[Ez ekusi egiten dute] jan-edan osasunen ta etxeen nas-garriez.
Mb OtGai III 8 (382 nats garri).
Zori gaistoko buru naskarriak!
Lar Fueros 227.
Onez gañeti, darabille naskarri edo enbusteru onek jenterik geiena engañaurik.
CrIc 52.
Barne-nahasgarri diren [lanak]
.
Jnn SBi 91.
Frantsesetik eskuararat, eskuaratik frantseserateko harat-hunata baino nahasgarriago da.
HU Zez 192s.
Andik Galilearaño iñongo erriari pakean uzten etzion naskarri eta irabiatzalle bat zala Jesus.
Arr Bearg 201 (ap. DRA, s.v. irabiatzalle).
Toki hura guzia bethea zen urrin barne-nahasgarri-zar batez.
Prop 1897, 77.
Ango musika naasigarriak, ango dantzaldi lizunak.
TAg Uzt 56.
Azkengabeko atsegin-eztai nasigarrian bezela.
Ib. 248.
Errefraua, berriz, mugatuegia iruditzen zait alde batetik eta zabalegia bestetik: nahasgarria, beraz.
MEIG VI 187.
2.
(SP→A),
nasgarri (AN-larr-erro, R-uzt ap. A
).
"Cucharón y todo objeto que sirve para revolver una masa líquida o semilíquida"
A.