1.
durrundatu (Dv→A),
durundiatu (-ija- Dgs-Lar 12),
dunduriatu (Lar).
Resonar; hacer sonar.
"Retiñir"
Lar.
"Produire un bruit éclatant. Turutak durrundatzen hasi ziren, les trompettes commencèrent à résonner"
Dv.
Kobre soinu egiten duena bezala naiz, edo dunduritzen duen atabala bezala.
TB 1 Cor 13, 1.
Durrundatuz joko ditutzue turutak.
Dv Num 10, 9.
Durrunda zazue turutarekin hilabethearen lehenean.
Dv Ps 80, 4.
Begiak erdi itxita, uzten zuen musika jainkozko hori haren baitan are durundatzera.
Mde HaurB 27.
Yaubek ortzitik ostotsa igorri, / Goikoaren mintzoa durundatuz.
Ol 2 Sam 22, 14.
2.
dunduriatu
(Lar H),
dunduritu.
"Aplaudir" Lar.
Izandu zan dunduriaturik andizkatua.
Izt C 494.
Dunduritzen det (aplaudir) guda zuzena, bear danean, / Dierriaren alde izatean.
(1897). Ag ( in
JFlor
).
3.
"Tonner (= 'tronar'), düründatü, ehorziritü
"
VocS.