1.
(Dv),
txeatzaile (-alle Lar),
xeetzaile,
xehazale.
"Desmenuzador"
Lar.
"Celui qui coupe, casse, divise par petits morceaux"
Dv.
Jupiter, hi ezarten ait / zarag[o]ilen xehazale.
AstLas 23.
Denboraren joan-etorri gaiztoari errua ematen nion, gauza guzien xeetzaille ta jale izanik, nonbait xeeturik eta gordean eukiko bait-zuan.
"Devorador y consumidor"
.
Berron Kijote 107s.
Zeiñen xeetzailleak diran menditar zitalduen eskutan jarritako makillak.
"La furia con que machacan"
.
Ib. 164.
2.
"Fig., celui qui explique"
Dv.
Hola dio Liburu-Sakratuen xehatzaile eta argitzaile guziz jakintsun batek, Aita Korneliok.
Arb Erlis 91.
Hiri borthitz hura, Albert Handiak xehatzen duen bezala, da Birjina [...]; eta behin han sarthuak izanez geroz, 'ixil gaiten', dio goragoko xehatzaileak.
Jaur AndreB 123 (ap. DRA).