(
-ph- H),
apalmentu (
aphalmentü S ap. A; Gèze).
Humildad; humillación.
"Abaissement"
Gèze, H.
"Abajamiento"
A.
v. apalmen, apaltze, apalkuntza
,
apaltasun.
Eta zunbat aphalmentüreki den zure handitarzünaren begirari eta zerbütxari leial bat.
Mst XIII.
Zunbat erakutsi zien orok aphalmentü eta obedientzia bere gehienen manü pian!
Mst I 18, 5 (SP erreberenzia, Ch errespetua, Ol begirune
).
Orena jin düzü, zuñtan zure zerbütxariak, thenpora aphür batez aphalmentü ükhen behar beitü kanpotik.
Mst III 50, 3.
Hari berari eskentzen tüdalarik aphalmentüreki uhure barneak.
Myst 5.
Eta aphalmentien eta mesperetxien maite ükheitera erakharten.
CatS 59.
Eta erran diteke, orduan ere aipatua dela, baduelakotz apalmendu zerbeit jasaiteko.
Jnn SBi 42.
Birjina humil harrek etzuen ohorerik, ez laudoriorik behar mundu huntan; aitzitik bai bethiereko atsegabeak eta aphalmenduak.
Ib. 43.
Eta nola, Salbatzaile dibinoaren aphalmenduen gatik ere, gehienak damnatu beharrak ziren.
Ib. 42.
Hori zuen Jesus Jaunak bilhatzen bere aphalmendu eta pairamendu ikharagarrien bidez.
Jnn Bihotz 118.
Egoiten zen haren gogoa bethi bere ez-deustarzünaren aphalmentian.
Ip Hil 106.
Eta gure büriaren etxekitzeko bethi aphalmentü eta lotsa handi batetan Jinkoaren aitzinian.
Ib. 81.
Eta harekin Maria eta Josef, bere lanaren eta izerdiaren khostüz, bizitze neke bat eramaiten aphalmentü handienian.
Ib. 142.
(Con -zko, adnom.).
Jinkuaren Semiaren aphalmentüzko obra bat aski izanen zen.
CatS 27.