1.
Destrozar, destruir, romper.
[Herioak] natura humanoa oro arras akhaba, ruina, hil eta atarra artino, eztu honik ukhenen.
Tt Onsa 138.
Jinkuaren zerbütxatzia / Etzitadak ez desuhure, / Kalitatia eztiat / atarratzen deüsetan ere.
StJul 120.
Umeak atarratu egiten due etxea.
"Los niños destrozan la casa"
.
Ayerb EEs
1914, 212.
2.
(BN-arb ap. A
).
Reñir, censurar; castigar.
"Reñir violentamente"
A.
Cf. atarra, atarraldi.
Berak [Erode-k] atarratuta gero askatuko dut.
Ol Lc 23, 16 (IBk zigortu ondoren).
Gorroto nautenei buruz, gurasoen gaiztakeria irugarren ta laugarren gizaldiraño atarratzen badakit.
Ol Ex 20, 5 (Urt punitu, Dv bilhatu, Ur kastigatu, Ker zigortu).
Aien ogena zuengan atarratuko dut.
Ib. 32,34.
Zigor oñazez atarratuko al ditu Olinpiar yainko andiak.
Zait Sof 17.
Aberritik yaurtiz gabetu naun nere anaia atarratzeko, gertu bainago.
Ib. 143.
Ez dit axolik, ez naiz mokoka ari, ez atarra naiean.
"Nec reprehendo"
.
Or Aitork 324.
3.
"(Sal), hartarse. Atarra adi noizbait, hártate alguna vez"
A.
Cf. atarradura.
4.
"(R), atacar. Loak atarra, ser atacado, tentado por el sueño"
A.