1.
(Lar),
bahizale.
(El) que embarga.
"Baile, juez ordinario, es voz de Aragón, viene de el Bascuence bailea. Baitu llamamos al prender, y prendar, que ejecuta un guarda de algún territorio, o jurisdicción; y al tal guarda bailea, y baitzallea
"
Lar.
Hil meza sarien gañen eta elizentako egin ütziteen gañen agitü egitekoetan, tribünal haloroek kondenatü dütie, diharü haien edo huntarzün haien bahizale kargülantak, hilen familier elizek eta parropiek zütien züzenen igaraneraztera.
Eskual 7-2-1908 (ap. DRA
).
2.
baitutzaile.
Prestador.
Xinaurria baita guti baitutzaille, / gutiago are emaille.
Bera EEs
1917, 146.
3.
Garante.
Orrezkero, Yesu, Itun obearen baitzalle yarrita dago.
Ol He 7, 22 (Dv berme jarri izan da
).