Etim. Quizá del lat. parentalia, como propone J. Gorostiaga (Eusk 1958, 53), quien recuerda la forma vulgar parantalia, censurada en el Appendix Probi.
Onom.:
Pedro de Uarandalla. (1213). Lac Irach 277.
Pero Martiniz Barandailla. (1366). Arzam 150.
(S; Arch VocGr , barantalla H, baranthalla Gèze),
barantail
(-th- S; barantall Dv),
baanthalla
(S),
banthalla
(S),
barandaila
(SP y A (que citan a O)),
baandalla
(BN-mix),
barrantalla
(S). Ref.: Bon; A (barandail); EI 310; Lh; Lrq /baanthal'a/.
Febrero. "Barandailla (O), février" SP. "Otsail (L); otxail (BN-occ-or); barantailla (S)" Bon. "Barantalleko, qui est de février" Dv. v. otsail.
Loila ezadila hoila, ondotik darraik barandaila.
O Pr 303.
Khanderailluko. Baranthailaren 2.
Bp II 102.
Mauleko hirian baranthallaren laurgerren egünian, eta mila zazpi ehün, eta berrogei eta hamasei gerren urthian.
Mst XIV.
Urtharilla. Baranthailla. Martxua. Aphirilla.
UskLiB 5s.
Aprobatü dü, Maria Birjinaren Lurdesen agertzia izan ledin ohoratürik baranthallaren hamekan.
Ip Hil 210.
Barantaila emazteen eta gatuen ilhebetia da, Martxoa gizonena.
(S).
A EY I 66.
Baranthalla lehenetik aitzina soldado deithürik dirateke.
Herr 25-1-1962 (ap. DRA
).
En DFrec hay un ej., septentrional, de barantailla.