1.
(Gèze) .
(Adj.).
Disipado.
"Dévoyé, égaré (au moral)"
Gèze.
Bizitze sinheste gabe eta barreiat bat eramanik animal bat bezala bizi zen.
Ip Hil 150.
Emazte bat, bere senhar barreiatak Antoniren entzutera eitzi nahi etziana.
ArmUs 1896, 116.
2.
(S; Foix),
barreat (S)
Ref.:
Lrq /baReiát/, /baReát/.
(Uso pred.).
Esparcido, diseminado.
"Éparpillé"
Foix.
"Éparpillé, situé en divers lieux. Etxalte hori barreiat dük, ce domaine rural est éparpillé"
Lrq.
v. barreiu.
Etxiak dirade barreiat, / Zolan hasirik gaiñialat.
Casve SGrazi 76.
Hik dütük bai, debrü tzarra, / batere ez untsa zaiñkatzen [ardiak] / Orotan ther-ther, barreiat, / arrenküra gabe üzten.
Ib. 96.
Barreiat zielakuan [etsaiak] / Pettarreko bazterretan / Gizunak dütügü han hor / hedatü txokho denetan.
Ib. 138.