(
Urt V 266),
egotegi (
V, G ap. A
).
Morada; lugar donde estar.
v. egoitza.
Eri gaisoen egontegi illun zikinean.
Mb IArg II 344.
Egiten dutela txoriak beren etxea edo egontegi-kabia.
Ib. 209.
Espiritu Santubaren tenplo edo egotegiak.
CrIc 51.
Egiten gera Kristoren ostatu, egotegi edo tabernakulu biziak.
Mg CC 218.
On guzien gela edo egontegia.
LE Urt 256 (en el ms. original (91r) gela edo tégia).
Egontegi au guztiz gozotsua da.
Iza EE
1881a, 159.
Gustagarrizko egotegiak / badira kanpo oietan.
PArt Ustez 104.
Badakusket egonez pozkida / t'atsegiñ-egotegi.
"Las moradas"
.
Gazt MusIx 127.
Sitio, espacio.
Polbor piskak sua arzen duen ezdabaidan aienatzen du egontegia kenzen dion bala.
Mb IArg I 255.
egoitegi.
Estancia, espacio.
Badauzka [Kathedraleak] barnean hiru egoitegi luze.
JE Ber 22.