1.
(Dv, H, A),
igaraile (S; Gèze)
Ref.:
A, Lrq (igaraile)
.
Transeúnte, pasajero.
"Qui fait passer, passeur"
H.
"
Ihizi iragailea, les oiseaux, le gibier de passage"
Ib.
"
Gabaz iragaile gaixoak ostatzea, [...] les pauvres passants"
Lh.
[Patriarkak] destarruzko lurrian igaraile zirela.
AR 337.
Errege-bidetik iragaile guziak nola ez zituzten jorratzen?
Lf Murtuts 43.
Iragaile batzuek liburuan ezarri dituzten espantu eta bitxikerien irakurtzea.
Zerb Azk 26.
Iragaile soil bat zekusatenean, gaitzeko kaska bat emaiten zioten.
Mde Pr 134.
Hiru ehun mariñel eta zazpi ehun iragaile.
"Voyageurs"
.
Ardoy SFran 153.
v. tbn.
Prop 1876-77, 83 y 1906, 88. Casve SGrazi 158. Igaraile: Tt Onsa 122. Etch 640.
2.
Que hace pasar.
"Qui fait passer"
H.
3.
Que hace montar, subir.
Anaie gehiena diharien harzale, / anaie artekua zamariz igaraile, / anaie xipiena ene lagüntzale.
'(Mon) frère [...] m'a aidée à monter à cheval'
.
ChantP
286.