1.
(
V-m, G; Zam Voc),
marraxkatu
Ref.:
(marraskatu, mirrizkau); Iz To.
Roer.
Asi zan yaten yan-gurea bai leukon, azur bakotxa marrasketan, bere txakurrik onenak baiño obeto.
Or Tormes 81.
Larre-lore gaxoa, urte guzian zure orri ta azia marraskatzen dute.
'Les troupeaux [...] broutent'
.
Or Mi 72.
Jardunago ta atsegiñago zait Lizardi. Gaineko azala marraxkatzen eta mamira irixten ikasi bear.
TAg Y
1933, 23 (Uzt 209 marraskatu).
Auen gaiñean, gizon edo txori baten isla nabari zitekean, bestetzuk, marraskaturik, benetako arrizko xerra ziruditen, itxasoak ain landu baitzitun.
Etxde Itxas 64.
Ezurra marraskatu.
Vill Jaink 113.
Arto-sorora sartu ta arto-saillen bat marraskatu zuala-edo [behiak]
.
AZink 34.
[Erdarak] euskal barrutiaren mugaldeak marraskatu ez ezik, barrendik jaten ditu euskararen erraiak.
MEIG VIII 44.
Mutil gaztea etzan il, baiña ederki marraskatu eta puskatuta gelditu zan.AZink 83.
2.
Mascullar.
Aleman hizkuntza hura puska bat marraskatzen bainuen.
StPierre 13.
Itunkiro marraskatzen ditu agureak gaztetango egiteak.
TAg Uzt 8.
3.
"Grincer des dents"
Lh.
v. karraskatu.
4.
(Uso sust.).Paliza, derrota que se inflige.
Ala ere, eman nion [korrikan] marraskatu bat, batere preparatu gabe zegoala.
Albeniz 233.