1.
(
AN ap. A
; Lar,
Mg Nom 68,
Añ (G, AN);
kh- L, BN ap. A
;
SP (que cita a Ax),
Dv,
H),
kinatu (
Izt, H, Rollo 15V (-ñ-)),
kinitu (
Mg Nom 68),
kinutu (
Mg PAbVoc,
Añ (V)).
Amagar; amenazar.
"Hacer seña de amenaza"
Mg PAbVoc.
"Amenazar con seña, o hacer seña de amenaza, kiñatu
"
Izt.
"
Keiñatu ta utzi (G), amagar (la pelota) y dejarla"
A.
Tr. Axular (y parece que Lizarraga tbn.) lo emplea con aux. intrans.
Haizkora zuhaitzaren ondoari kheinatua dagokala; heriotzearen sega [...] prestatua dagoela.
Ax 572 (V 367).
Gerotik gerora dabiltzanak ere kheinatzen dira eta eztute aurthikitzen.
Ib. 54 (V 35).
Ez die, ez, gorputzak eskurik goratuko; ez eta keñatuko ere.
Mb OtGai I 116.
Arri [Isaaki] zé keñátu; / oni [Jesusi] herioaréki / gaitz guziak gañerátu.
LE Kop 97.
Non idurin duten [mendiak] kiñatzen dutela zerua bera.
Izt C 33.
Keinatzen dute Mariaren etxean sartzea.
Otag EE
1881b, 63.
Eta keinatzen du [ujolak] mundu guzia irunsteaz.
Kortazar Serm 426.
Aurra itaiez keiña du.
Or Eus 139.
Eskomikuaz keiñatuta.
Ib. 415.
Desafiar.
Aul duk ukatuari keiñatzen diona.
Or Eus 370.
2.
Hacer un signo, seña.
"Faire signe; faire entendre quelque chose par signes"
H.
Eskuaz kheinaturik populuari ixill zedilla.
He Act 21, 40 (Lç, Dv, IBe k(h)einu egin, Ker kiñu egin, IBk isiltzeko keinua egin; Ol eskuz ixo egin).
Buru, begi, ezpañez keñatu ta eskarnioka esaten dute.
Mb IArg I 163.
Eskuz ara keiñaturik.
Or Eus 303.
Bi eskuz keiñatzen dio xorta ken dezala.
Ib. 50.
Guiñar (un ojo).
Begi bat kiñatuaz.
Apaol 40.
Hacer el signo (de).
Aitaren kiñau orduko, fixxx, olako zaratan ezkutau zan ta kito.
(V-gip).
Gand Eusk
1956, 218.
3.
(VocS, Lh),
ginatu.
Dirigir, apuntar (un arma). "Viser, khenatü" VocS (sic, seguramente por kheñatü). "Braquer (arme)" Lh.
Hunek giñatu zuenean hurbiletik eta bala batez hila aurthiki.
Prop 1893, 114.
Ezpata-muturra begietan keinatzen ziolarik.
Or RIEV
1929, 9 (Ldi ib. 210 ipintzen).
Handizki kolpatua da hurbil-hurbildik keinatu xixpa tiro batez.
Lf ELit 175.
Ezpata keinatuz.
Lf (
in
Casve SGrazi 13
).
4.
"
Giñatu (S, Foix), mirer, guigner"
Lh.
Cf. KEINUZ (b).
5.
Dirigir(se), hacer ademán de ir (a).
Eta eskua Mayiren ganbarari buruz keinatua zuen.
Lf Murtuts 53.
Denak [...] betiereko Egiari buruz keinatuak eta zuzenduak daude.
Lf (
in
Zait Plat XXIII
).