1.
(doa- SP, Lar, Añ, doha- Hb, Dv).
"Bienheurer"
SP.
"Felicitar, hacer feliz"
, "prosperar" Lar y Añ.
"Bienaventuranza [...]. Verbo, zoriondu, doatsutu
"
Añ.
v. DOHATSU EGIN.
O birjina handiro pribilejiatua [...], merituetan perfekta eta alde guziz sainduki dohatsutua.
Harb 60.
Zeruetako Jongoiko, / Jaunaren esenzia, / Zeiñak baitu dohatsutzen / Sainduen konpaiñia.
Gç 124.
Gure Jangoiko maiteak ez bakarrik gura gaitu zoriondu ta doatsutu Zeruan.
Añ
LoraS
193.
Egin zuna biurtzea dauka, ta gero ta geiago bizi, "bizi-iturriaren ondoan ta Aren argian argia ikusi", ta bikaindu, argitu, doatsutu.
Or Aitork 381.
2.
Glorificar, alabar.
Nik doatsutuko baneu neure buruba, utsa izango litzate nire glorija.
Astar I app., XXV.
3.
Beatificar, declarar beato.
Batera aitortu zuten bezela bera doatsututzeko egitekoa erabilli zuten lekuko edo testiguak.
Aran SIgn 82.
Doatsutu zuen Aita Santu Paulo V-ak 1609-an, eta santuen mallara igo-azi Gregorio XV-enak 1622-en urtean.
Aran EE
1883b, 75.