1.
goenen
(El) más alto. v. goien.
Erran ta gogora al ditekeen gauzarik goienen edo andien ta miragarriena.
Añ
CatAN
17.
Siongo mendira edo Jerusalenen lekurik goenenera igo ziran.
Lard 546.
Esanaz: "Ea gurek [bertsolariak] gelditzen / diran gaurkoan goienen".Insausti 241.
2.
Desván.
v. goianengo.
Sagu batzar bat goienen baten / pozik egoan artoa iaten.
Azc PB 44 (en Ur PoBasc 323 graneru baten).
GOIENENEKO,
GOIENENGO.
a)
(El) más alto.
Goeneneko mallan.
Izt C 508 (182 goieneneko
).
Goienengo gailurrera igoa.
Ib. 178.
Gaztelako Konseju Goienengoan.
Ib. 487s.
Aldameneko etxe baten goeneneko bizitzara eraman zuten.
Lard 533.
Leku goenenekoak.
Ib. 415.
b)
GUENENGO.
Último.
Nok daki ill au izango etedan zure bizitzako guenengoa?
Ur
Maiatz
15 (ap. A
).