(muñ- A),
muñats (H (G)),
munats (H (+ -nh- L)).
Colina.
"
Muñatz (G), colina"
A (que cita Lard 373, aunque en éste aparece -ats).
Muñats goitu batera eraman zuen.
Lard 373 (458 muñats).
Erretzen zuen inzensoa goietan eta muñatsetan.
(4 Reg 16, 4).
Ur ( in
BOEg 630
).
Igo ziran [...] Kariatiarimgo muñatzera.
(1 Par 13, 6).
Ib. 837.
Bizkaietako muñatz-magalean.
Mok 13.
An zetorren saletxetik muñatzean bera emakume eder bat.
JAIraz Bizia 118.
Muñatz lirain beera / ur-txirripa garbi bat.
Gazt MusIx 77.
v. tbn.
EEs 1913, 255 (muñats).
MUINATZ-BELAR.
v. MUNA-BELAR.
Lurrak gorri zituten Maiatz-leeneraiño; / bei antzuak, lan bage, ustez larrerako; / munats-belar garbia, esne-beiendako.
'Hierba fresca'
.
Or Eus 246.