I .
(Sust.).
1.
(BN-lab),
tiranta (BN),
tirant (BN-ciz-arb-lab),
tirenta (BN-ciz-mix-baig-lab; VocBN
),
tienta (BN-mix)
Ref.:
Primorena 11;
AtBou
I 384
.
Cajón.
v. tiradera
(3).
Etxeko andereak jalgitzen ditu tirenta zolatik aspaldiko bujia horaildu zikinduak.
SoEg Herr
28-4-1966, 1.
2.
tiranta.
Ungüento de curanderos. "Tirantak se llaman a unas mezclas de sebo, cera, resina y otros productos" AEF 1931, 59. v. tirakiloi.
Medikuek bezala, zerbait dakitenek, irri egiten dute tirantak deitzen ditugun basa pomada batzuez.
Elsb LehE 129.
3.
(
V, Gc ap. A).
"Cuerdas para atar las boyas de que penden los aparejos del besugo"
A.
Bear ziran aparejo edo tresak, kordelak, tiranteak.
Elizdo EEs
1925, 215.
Correa para sostenerse en un transporte público.
Mutilla igo da eseri leku gañera eta beso-tirantiari eldu ta asi da ostikoka.
Iraola 66.
Zu, kobratzallia! Gu ezin joango gera onla zintzilik larruzko tiranti oietan.
Ib. 21.
Tirante de pantalones.
Tiranti oiekin jo zazu bizkarrian.
Iraola 95.
Alambre que forma una armadura o construcción.
Burnizko tirante oiek estuak izan bear omen dute.
Oñatibia
Baserria
45.
4.
tirant
(th- Foix). Tirante de un tejado. "Entrait, thiranta" Foix.
5.
"
Tirant (BN, S), vague, flot"
Lh.
v. tirain.
"
Tirant (BN, S), courant"
Lh.
6.
tiranta
(BN-baig). "No es raro que el frente de esa caja [que se encaja en un hueco junto al hogar] sea de cobre o latón, con lo que se convierte además en motivo ornamental (tiranta)" Satr CEEN 1969, 142.