I .
(Adj.).
sukin (Lar).
Que provoca el fuego, que hace disparar; de fuego (arma).
"Lumbres en las armas de fuego, errarte sukiñak
"
Lar.
Zenbat [erbi] beingoan iltzen dituzte gizonak erremienta sugiñekin?
VMg 31.
II .
(Sust.).
1.
(V ap. A
; Lh).
Herrero; ferrón.
"Forgeron"
Lh.
Sugin (ola-gizon) otxandiarrai.
Or Eus 37.
Martin Sugin, bere izenak diñoanez, sugiña zan ogibidez.
Bilbao IpuiB 88.
Aspaldiko sugin eta olagizonen antzera burdinaren gogortasuna menderatzen.
MEIG VIII 58.
2.
"Fournier"
Lh.
3.
Fogonero.
Sugiñak eta makinistak sendo lan egiten zuten.
Anab Poli 63.
4.
En gral., el que hace fuego.
A! kontuan jausi naz, bularra, Maria, / sugiñak deutsula laba biurtu, / zein, jaio danean, or dozun batu.
AB Olerk 273.
5.
(
V-och ap. A
),
sukin (
G-to ap. A
).
Combustible.
Erri-mendietako sukiñekin (egur, ikatz ta abar) erri-mendirik ez duten Gipuzkoako beste erri batzuen bearrak bete litezke.
(1918).
ForuAG
235.
Idi eta bei einkaria sua egiteko legortzen eguzkitan ikusi izan ditugu Txinan. Eta, diotenez, oso sukin ona da.
EG 1956 (9-10), 75.
Matas, plantas que se usan como combustible.
Sukin goxoan jartzen zan / landan behiak ezin zainduz.
Mde EG
1952 (11-12), 2.
6.
(Izt 40v, msOch
ap. A.).
Dragón.