1.
(V-gip, G; Lar, Mg Nom, Añ (G), Hb)
Ref.:
A;
Iz
ArOñ
(antxíttu)
.
Alcanzar, llegar a coger.
"Alcanzar al que se escapa"
Lar, Añ.
"
Antxitu (G), jadietsi, alkanzau (V), alcanzar"
Mg Nom.
.
"Impetrar, [...] (G) antxitu
"
Añ.
"
Koiu esaten da Arratian, koixu Txorierrin, Bilbo-ondoan koixidu,
antxitu edo arrapau esateko"
A Ezale
1897, 167a.
"
Antxiketan dau, alcanzar a una persona siguiendo detrás"
Iz ArOñ.
.
v. atxitu.
Bost bider ekustean, / lagunak utzirik, / ardiren bat diala / bide okerretik, / galdu dedin bildurrak, / ozta antxiturik, / biurtuko dezu atzera / lepoan arturik.
GavS 27.
[Meza] antxituko zualako uste osoarekin erritik irten bazuen.
Mg CC 90s.
Eldu zanean iturrira, ikusi zuen sakonduta zegoala ura, berak antxitu ezin zezakean bezela.
VMg 84.
Kazadoriak eiza antxiketako.
msOñ2 109v.
2.
Conquistar.
Zerubetako Erreinubak padezitan dabela fuerza, eta antxiketan daubela fuerza egiten daubenak.
"Violenti rapiud illud"
.
msOñ2 54r.
3.
"(V-m), despabilar una vela, candil"
A.
Gau baten, ilargitan lanean iarduala, odei txiki batek ilundu eutsan argia. --Jupiter, esan eban orduan zoroak, iagi ai ta antxitu (despabilar) ilargia. Odaiak, geroago ta baltzago eginaz, guztiz estaldu eutsan argitasuna. --Astoa, esan eutsan Jupiter-i zoroak: antxituteko esan dauat eta amata edo itzali egin daustak.
Ezale 1897, 93b.