1.
(Urt I 212),
nabegatu .
(Aux. trans. e intrans.).
Navegar.
Itsasoan nabigatzen dutenentzat.
INav 3.
Zuregana nabigatzeko / bi itsaso sainduetan.
Gç 108.
Jarri zen ühaitzian ta bost egün zen han nabigatü.
Egiat 159.
Berarén konpañian nabegátu itsasogóntan.
LE Urt (ms.) 23r (ed. 1846, 63 ugarotu
).
Nabegadua izan zan, / bederatzi illabetian, / mundu onetako, / itxasuaren gañian.
(V-ger).
Balad
194.
Esango luke modu onetan / nabegatzen ez dala gaitz.
MendaroTx 355.
2.
nabegatu (SP→vEys).
"
Nabegatzea, gobernatzea. Ongi nabegatzen da, il conduit bien ses affaires"
SP.
Cf. VocNav: "Navegar: [...] Dirigir o gestionar un asunto, expediente, pleito, etc. (Montaña, Zona Media)".