1.
zartagailu.
Látigo; azote.
Yende abarrak arri bat edo zartaillu bat, gaitz bat edo kako bat dakusan tokian.
'Fouet'
.
Or Mi 73.
Beorlariak zartagailluaz / aizatu ez baletza andik.
Or Eus 338.
Zartallu latzez soin-zigorketan / erruki gabe jo ta jo.
SMitx Aranz 154.
Zu ari zintzaidan oraino, Iauna, nere barnean, bildur-lotsaen zartaillu gogor urrikaltsuz.
Or Aitork 205.
Haizearen zartailuak zutik jarritako kima gogordun ile-kalparra dirudi.
"El látigo del viento"
.
MEIG
IX 139.
(en colab. con NEtx)
Porra.
Poliziak erabilli oi dituan gomazko zartailluak zituzten.
NEtx LBB 40.
2.
Espada.
Yuda ordokian agiri izan zan, ez babeskirik ez eta zartallurik ere ez zekartzen iru milla gizonekin.
Ol 1 Mach 4, 6 (Dv, Ker, BiblE ezpata
).
3.
zartagailu.
Explosivo.
Erromatik hedatu da mundu guzirat Aita Sainduaren herrixkan norbaitek ezarri duela zartagailu bat, eta zartatu dela.
Herr 19-7-1962, 3.