1.
(
S ap. Lrq
; H) .
(Onomat. de una acción súbita).
"
Krak joan da, il est parti soudain"
Lh.
Horra nun, betbetan, krak, predikaria ixildu den.
Zerb Ipuinak 664.
Eskua hedatzen du usoaren hatzemaiteko, bainan krak sartzen zaio ziloan.
EskLAlm 1960, 4 (sic, ap. DRA
).
Etzira luzaz egoiten zure baitan gogoeta [...]. Ez; bainan krak berehala zuk ere zure eskua hara berera.
HU Aurp 205.
Krak... jauzi batez sarthuko niz barnerat.
EGAlm 1897, 30.
Astoa da krak xutitzen.
Etcham 204.
Kausitzen ditu hiruzpalau ogi bihi. Krak, ahoan emaiten ditu.
Barb Leg 126.
Horra nun bet-betan, beztitzean, krak! konkortua gelditzen den!
Lf Murtuts 37.
v. tbn.
Eskual 3-4-1908, 2.
"(Sc), detenerse cuando menos se esperaba"
A.
"(BN-baig, S), desaparecer de repente"
A.
2.
(H) .
(Onomat. de un crujido).
Krak, krak, krak... Neurkiro zeramazkin Balendinek arraunaldi sendoak.
TAg Uzt 232.
Oheak krak eta berriz ere krak.
Herr 25-12-1958, 4.
3.
(BN-baig, S ap. A
) .
(Onomat. que expresa la acción de dar).
4.
(S ap. A
) .
(Fórmula con la que se expresa la aceptación de una invitación a beber).
"Es muy trivial"
A (s.v. krik).
5.
(Onomat. del croar).
Igelak, baiña, geroago eta umore obeagoz: krak, krak... jo ta ke!
Bilbao IpuiB 246.
KRAK EGIN (V-gip).
a)
Romperse. "Krak-eiñ dau zubixak, jendez beteta zala" Etxba Eib. "Bi ume puntan zebitzela, krak ein zeban keixa adarrak" Elexp Berg.
Quebrar, arruinarse. "Zuen soziedade ortan-be kapaz dan bururik sartzen ezpozue laster krak eingo-ok" SM EiTec1 (s.v. klak).
b)
"Blacterare, [...] ahariak bezala oihu egitea, kras vel krak egitea; blacterar aries, corvus, ahariak, beliak kras vel krak egiten du" Urt III 351.
KRIK-KRAK.
v. krik.