1.
(L, BN, S sg. Lh),
erazle (L, BN, S sg. Lh).
"Moteur, agent d'une chose"
Lh.
"(S, Foix), agent, instigateur, moteur"
Ib.
(s.v. -erazi).
M. Pradet zela M. Ybarnegarayen erazlia deputagoala presentatzera.
Eskual 4-1924 (ap. Lh
).
2.
erazle.
Causa.
Egiñen eta erazlearen, era ta adimenaren usterik ez ba-gendu.
"Efecto y causa"
.
Zink Crit 33 (v. tbn. 69).
Erazlea kendu ezkero, ondorerik ez apika.
Berron Kijote 86.
3.
Ejecutivo.
Batzorde Banakariak, etengabean jardungo dan Batzordetxo Erazle bat izan beza.
"Comisión ejecutiva"
.
EAEg
15-1-1937, 810.
4.
erazle.
(Verbo) causativo.
Schuhardt-en ustez erazlea omen da aditza, joan-etik eratorria.
MEIG VI 189s.