(Lar ( H), Añ),
arraubatu,
arraunatu (B ap. A
; Dv (B)),
arrabatu (Hb),
erraundu (Lar, Añ).
Remar.
"Remar, arraundu, erraundu, arraunean egin
"
Lar, Añ.
Cf. Deen II 70: "arrana, ad röa [='remar']". v. ARRAUNEAN, ARRAUN EGIN.
Itxasoan dabilzanak indarrez arraunzen dute denborala gaiztoa sentitzen.
Cb Meza 158.
Eta ikhusi zuen arrabatzen hainitz nekhatzen zirela, haizea kontra zutelakotz.
TB Mc 6, 48 (He arrauketan
).
Untzi txiki batera iganik, arraubatuz-arraubatuz, ethorri zen bere nagusiaren etxera.
Prop 1891, 209.
Jatsi bean lotuta zegoan txalupa ttiki batera eta guganutz arraundu zuan gizon hunek.
Osk Kurl 125.
Sartu gu txalupean, bira egin, ta huntzi beltz handiruntz arraundu zuan berriz.
Ib. 125.