etxurabagetu.
Deformar, desfigurar; afear; demacrar.
v. itxurgatu, desitxuratu.
Belaunak ikara, makaldurik, etxura bageturik ta gizonaren antzik baga [Jesu Kristo]
.
Añ
NekeA
248.
Lenbait len zartu, etxurabagetu ta ezainduko zareala.
Añ
MisE
107.
Itxuragabetzen diote arpegia.
Aran-Bago ManMed 290.
Arrotzak ez-ta zerk itxuragabetu dio orrela bere jaiot-erria?
Mok 19.
Bi gertaera oek [...] puztu ditute ta arrotu ditute ta itxuragabetu ditute beltzak, nai duten bezela.
Or SCruz 83.
Beren aurpegia itxuragabetzen dute, baru egiten dutela gizonei erakusteko.
Ir YKBiz 130.
[Uxue], gaur erdereak nunbait pitin bat itxuragabetuta, Ujue esan oi dioguna.
AEmil AndreM 129.
Buruko adats ederrari kontu egin bearrez, aizeak naspillatu ta itxuragabetu etzezan.
Etxde JJ 103.
Laburpen murritz onek, alde batetik, poemaren eitea eta gaiak ezagutzeko, zerbait laguntzen badu, bestetik itxuragabetu egiten duela.
Vill ( in
Gand Elorri 17
).
Bitarteko horiek, kopia kopiatik ateratzen ari direla, ez dutela inork idatzia edertu eta argitu, itxuragaiztotu eta are, sarriegi, desitxuratu edo itxuragabetu baizik.
MEIG IV 76.
Urte joanek estali eta itxuragabetu dituzten izkutu askoren argibidea.
MEIG VI 106.