(Lcc, SP),
sposo.
Esposo.
v. espos, senar.
Esposo onek bidaletan deutsaz urra katea eta lau erestun ta joiela.
fJZ 98.
Nik, Joana, i, Martin, artzen aut neure sposotzat eta ik ar nazak eure sposatzat.
PromUt
104.
Eta sposoaren eta sposaren boza eztuk hitan gehiagorik enzunen.
"De l'époux"
.
Lç Apoc 18, 23 (He esposaren eta esposoaren; Dv, Ol ezkonberrien
).
Jesusen Amaren senar ta esposo, ta Jesusen Amaren senar edo espos izanduak baizik ezin duken izen andi hau.
Mb IArg II 51 (v. tbn. espos (seguramente mera var. gráfica) ib. 53; esposo ib. 50, 62).
Eliza santak Kristo bere esposoari dion lege ta amorioa senarrari emazteak iduki bear dio.
Cb Eg III 375.
Gorde ezazue kontu ta arreta andiarekin zeren lenbiziko amorioa lenbiziko senar edo esposoarentzat.
AA III 393.
Jesus maitetubari ainbeste esposo ta esposa ortuztu konbentu barrijetan sartuta eskintzeko.
fB Ic II 295.
Iñork nai badu oien esposo / ezkongai daude oraindik.
Xe 311.
Esposo on batek bere esposari deitu oi dion itzakin.
Bv AsL 34.
Jose eman diote / Mariari esposo.
Balad 197.
v. tbn.
PromUt 104. Ax 402 (V 262). Acto 114. Urqz 12. Añ LoraS 76. Gco I 440. LE Ong 29v. JJMg BasEsc 257. CatLlo 95. CatBus 56. Ur MarIl 90. Lard 433. AB AmaE 157. Arr May 99. Arti MaldanB 210.