1.
(PMuj) .
(Con dat.).
Oponer(se), enfrentar(se).
"
-ri buruzkatu, oponerse, enfrentarse, ser contrario, resistir"
PMuj.
Alper-alperrik zala aiei buruzkatzea, ta eskuak eman obe zutela.
Or SCruz 30.
2.
Enfrentar(se) a, encarar, enfilar.
Gero buruzkatuko ditugu olerki oetako zenbait banaka.
TAg Y
1933, 21.
Zauden argaltasunean, jasango al zenduke izterraren ebakitzea? Antola ondo buruzkatzen dezun galbidea.
TAg GaGo 99.
Kale estu luze bat buruzkatu dau itxasertzearen luzeran eta zerbait barreneratzean, tink dagi etxe kaxkar baten aurrean.
Ib. 15.
Onelako mutillaren laguntzarekin nola bizitzako galzoririk larrienak biotz-zabalki buruzkatu ez?
TAg Uzt 115.
Gizona, ordea, dan bezela buruzkatu bear da gizartean.
Ib. 197s.
Gizon egiñari zegokionez, arloa buruzkatzeko asmoa artu zun.
Ib. 187.
Bideratu zitzaion zoria naitaez buruzkatzea zegokion.
Ib. 97.
Nor ausartu, ordea, alaingo aize zakarra buruzkatzen?
Ib. 39s.
Egonaldiko atsedena buruzkatuz, Agerreri ondoratu zitzaion izketara.
Ib. 282.
Ikusgarriak izango dituk, orratio, jaialdi oriek!-- erantzun zion Agerrek, zetorkion bidea buruzkatuz.
Ib. 175s.