1.
(Onomat. de tiro o estallido).
Horra non duzun [zozoa] aihen batean, edo mahats hesolaren gainean. Pan!... Lurrean da lehena.
Eskual 10-9-1909, 2.
Emazteak xirio benedikatua piztearekin du ortziak zapart egin, pan-pan, bi aldiz.
Eskual 20-6-1913, 2.
Alegia eta harma, luze luzea, bi besoak aintzin emaiten ditu [...], eta [...] gogoz eta ahoz, tiroa emaiten dio: Pan! Pan!
Barb Sup 29.
Pan-pan! lau tiro eman eta seko utzi zuten.
Ugalde Iltz 59.
Hamabortz jende pan-pan-pan lurrean betikotz etzanak, [...] hiltzalea bera pan-pan-pan hila.
SoEg Herr
18-8-1966, 1.
Itsas aatea jeiki, / ari ere pan-pan!
Zendoia 105.
Itxaperuak pan-pan / goian leertzean.
Ib. 152.
2.
(Onomat. de golpe).
Eta jo ezker, jo eskuin, pan! pan! eskuz, jatsaz eta erkatzaz.
Barb Sup 98.
(Onomat. de golpes en la puerta).
Etxen sartu zare ba? Pan, pan! Hela! Nor da hor?
HU Zez 33.
Eta atheari panpaka hasten: Pan, pan, pan!
Barb Sup 38.